آمار نشان دهنده‌ی آن است که بیش از ۷۰درصد جمعیت دنیا در خط ساحلی سکونت دارند. این درحالیست که بزرگترین اقتصادهای جهان نیز در پهنه ساحلی وجود دارد. با این حال کشور ایران با داشتن ۵۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی ،کمتر توانسته از این ظرفیت خدادادی بهره گیرد. توجه به توسعه دریامحور جز با در نظر گرفتن الگوهایی که اقتصاد مردمی را تقویت می‌کند، محقق نخواهد شد. الگوهای جدید سبک زندگی که اقتصاد دریامحور و سکونت را در کنار یکدیکر فراهم نماید. این به معنای ضرورت تغییر سبک شهرسازی در بستر ظرفیت‌های خدادادی است، به نحوی که تولید و اشتغال را نیز فراهم آورد. مسیری که برای رسیدن به توسعه پایدار و تقسیم عادلانه منابع، در سال‌های اخیر بسیاری از کشورها با هدف تامین امنیت غذایی و شکل گیری جوامع محلی مولد آن را جز سیاست‌های خود قرار داده اند. در این تحقیق به بیان این ایده راهبردی که به منظور ایجاد تمرکز جمعیتی با محوریت شهرهای مولد و بهره‌گیری از ظرفیت خانه‌های مولد، عامل توسعه تخصصی در شهر و عامل بازاررسانی، پرداخته شده است.احداث چنین شهرهایی در مناطق ساحلی، با معماری و طراحی ایرانی- اسلامی و بر اساس کشاورزی هوشمند و دانش بنیان می‌تواند از یکسو به تعادل بخشی نظام سکونتگاهی کشور منجر گردد و از سوی دیگر با افزایش بهره‌وری کشاورزی در خانه‌های مولد نقشی چشمگیر در امنیت غذایی کشور، اشتغال پايدار و ارتقاي معيشتي خانوار ایفا کند. علاوه بر این، طراحی این شهرها بر اساس الگوی ایرانی اسلامی، می تواند آنها را به نماد تمدن ایرانی-اسلامی مبدل سازد.
واژگان کلیدی: شهر مولدکشاورزی، توسعه دریامحور، امنیت غذایی، اقتصاد مردمی و سبک زندگی
جهت مشاهده متن کامل روی لینک مقاله شهر مولد کشاورزی را کلیک نمایید
بدون دیدگاه